Η αντιπολίτευση εξοργίζεται και χαρακτηρίζει «δυνάμεις κατοχής» τις στρατιωτικές δυνάμεις των Σαουδαράβων. Η διαμάχη θα μπορούσε να εξελιχθεί σε θρησκευτικό πόλεμο μεταξύ Σουνιτών και....... Σιϊτών Αράβων. Το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας προφανώς είχε δικούς του λόγους για να αναμιχθεί στην εξέγερση του Μπαχρέϊν, εκτιμά ο Γερμανός ειδικός στη Μέση Ανατολή Μίχαελ Λίντερς:
«Θέλουν να καταστείλουν την εξέγερση για να προλάβουν την επέκτασή της στη Σαουδική Αραβία. Στο Μπαχρέϊν η πλειονότητα είναι Σιϊτες, το ίδιο συμβαίνει και στις ανατολικές περιφέρειες της Σαουδικής Αραβίας. Το καθεστώς φοβάται ότι όλος αυτό ο κόσμος μπορεί να παραδειγματιστεί από την εξέγερση του Μπαχρέϊν…», επισημαίνει ο Γερμανός αναλυτής.
«Ντόμινο» μέχρι τη Σαουδική Αραβία;
Ο Γκίντο Στάϊνμπεργκ, ερευνητής στο γερμανικό ινστιτούτο «Επιστήμη και Πολιτική», συμφωνεί ότι μία ενδεχόμενη ανατροπή του καθεστώτος στο Μπαχρέϊν θα είχε συνέπειες και για τη Σαουδική Αραβία. Επισημαίνει όμως το εξής: μπορεί οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις των τελευταίων εβδομάδων να είχαν και θρησκευτικό χαρακτήρα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αντιμετωπιστούν ως σύγκρουση θρησκειών:
«Ουσιαστικά πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Οι Σιίτες στο Μπαχρέϊν, αλλά και στη Σαουδική Αραβία, υφίστανται διακρίσεις θρησκευτικού-πολιτιστικού χαρακτήρα, αλλά και διακρίσεις όσον αφορά την κοινωνική τους θέση και την πολιτική τους έκφραση. Για παράδειγμα έχουν αποκλειστεί από τις δυνάμεις ασφαλείας, ενώ ελάχιστοι εργάζονται σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες, και πάντως σίγουρα όχι σε επιτελικές θέσεις…»
Ιράν: ο κερδισμένος της σύγκρουσης
Ο Γκίντο Στάϊνμπεργκ εκτιμά ότι από την σύγκρουση Σουνιτών και Σιϊτών στην αραβική χερσόνησο, μόνο ένας θα βγει κερδισμένος: το σιϊτικό καθεστώς του Ιράν. Οι τεταμένες σχέσεις ανάμεσα στη δυναστεία των Βαχαμπιτών στη Σαουδική Αραβία και το καθεστώς της Τεχεράνης έγιναν και ευρύτερα γνωστές μετά τις πρόσφατες διαρροές της WikiLeaks.
«Για τα αραβικά καθεστώτα του Περσικού Κόλπου και κυρίως το Μπαχρέϊν και η Σαουδική Αραβία, οι Σιίτες είναι η πέμπτη φάλαγγα του Ιράν. Αυτό δεν είναι απολύτως σωστό, με την έννοια ότι οι Άραβες Σιϊτες στις χώρες αυτές προσανατολίζονται κυρίως προς το Ιράκ και πολύ λιγότερο προς το Ιράν. Αλλά πιστεύω ότι με τις διακρίσεις που τους επιβάλλουν όλα αυτά τα καθεστώτα, είναι σαν να τους ρίχνουν τελικά στην αγκαλιά του Ιραν…»
