Και η κατοχή έχει συντελεσθεί, επειδή μία παρέα από μηδενικής ικανότητας πολιτικών, σχεδιασμένα και μέσα από πολλά ψέμματα, κατέλαβαν την εξουσία στην χώρα. Ήταν η πρώτη κατάληψη, η πρώτη κατοχή, έστω και με δημοκρατική μάσκα...Στη συνέχεια ακολούθησε πλειάδα "πολιτικών παρεμβάσεων" και ανακοινώσεων, κατ΄επανάληψη παραβίαση του Συντάγματος της χώρας και τέλος ήρθε η επιβολή του ΔΝΤ (ενός μηχανισμού οικονομικής αποψίλωσης) που κυβερνά την Ελλάδα μέσω των "υπαλλήλων" του...
Η πολιτική της επικοινωνίας απέχει παρασάγγας από την ουσιαστική πολιτική, δηλαδή την θεσμική λειτουργία μέσω της οποίας δίνονται αγώνες για την διασφάλιση των δικαιωμάτων των πολιτών, για την διασφάλιση της ανεξαρτησίας του κράτους και για την προσπάθεια απόκτησης ακόμη περισσότερων υπέρ της χώρας και όχι παράδοσης των πάντων, στο όνομα του συμφέροντος των "δανείων" (βλ. κατοχικών) δυνάμεων. Σήμερα η χώρα βρίσκεται υπό κατοχή, οι πολίτες φοβούνται να μιλήσουν ελεύθερα (σας θυμίζει κάτι από φασισμό), η οικονομία καταρρέει λόγω της επιβαλλόμενης οικονομικής αστάθειας στο επενδυτικό περιβάλλον... οσονούπω οι πολίτες θα γνωρίσουν (ήδη πολλοί βρίσκονται σε αυτή τη θέση) τι σημαίνει πείνα και φτώχεια... Αλλά, όλα αυτά -και άλλα πόσα που απαιτούν τεράστιο χώρο για να καταγραφούν- αυτή η κυβέρνηση ηθελημένα τα αγνοεί, τα προσπερνά και φερόμενη εγκληματικά προς τους πολίτες επιδεικνύει ταυτόχρονα μία πρωτοφανή αλλαζονεία στην διαχείριση του οικονομικού πλούτου της χώρας...
Αυτή η κυβέρνηση είναι καθεστώς. Σκληρό καθεστώς που δεν έχει καμία διάθεση να απωλέσει την εξουσία. Η εξουσία τρέφει αυτό το καθεστώς και όχι οι πολίτες που γίνονται θύματα πολιτικών που "δεν χρωστάνε σε κανέναν" και πολιτικών που μέχρι στιγμής δεν έχουν πει ΟΥΤΕ ΜΙΑ αλήθεια στον λαό. Αυτό το καθεστώς θα κάνει τα πάντα για να παραμείνει στην εξουσία. Δεν ενδιαφέρεται ούτε καν για τα προσχήματα, δεν ενδιαφέρεται ούτε για τον χαρακτηρισμό του! Γιατί να ενδιαφέρεται άλλωστε; Εάν δεν συμβεί κάτι ώστε να σταματήσει αυτό το τσίρκουλο να (δια)κυβερνά, τότε, όταν θα έρθει η ώρα να αποχωρήσει, η χώρα θα έχει ήδη καταστραφεί.
Τα καθεστώτα δεν πέφτουν από μόνα τους. Τα καθεστώτα τα ρίχνουν οι λαοί, οι συνειδητοποιημένοι λαοί που έχουν διάθεση να απαιτήσουν έμπρακτα την ύπαρξή τους. Και το σημερινό καθεστώς που έχει έρθει στη χώρα γνωρίζει πολύ καλά να διαχειρίζεται (μέσω προπαγανδιστικών μηχανισμών βλ. ΜΜΕ) καταστάσεις ή να δημιουργεί κρίσεις.
Διάβασα κάπου και επικρότησα με όλη μου την καρδιά:"Αν νομίζετε ότι οι ΠΑΣΟΚ θα σηκώσουν τα χέρια και θα φύγουν έτσι απλά, κάνετε πολύ μεγάλο λάθος.
Μιλάμε για τον ορισμό του τέλειου νεοταξίτικου κόμματος-εργαλείου: φέρνει σε πέρας οποιαδήποτε αποστολή του αναθέσουν (ΔΝΤ), κάνει το άσπρο-μαύρο για πλάκα (ποιος δημιούργησε το χρέος;), δε λέει σχεδόν ποτέ την αλήθεια και έχει παράλληλα εκατομμύρια πιστούς (και εγκεφαλικά ανεπαρκείς) που είναι ικανοί να πανηγυρίσουν και για τη μεγαλύτερη αποτυχία, ικανοί να χαίρονται ακόμη κι αν τους κοροιδεύουνε στα μούτρα τους (λεφτά υπάρχουν), αν τους γονατίζουν οικονομικά, αν τους κλέβουνε (χρηματιστήριο).
Αν αναλογιστεί κανείς και το αδιανόητο γαι δημοκρατικό πολίτευμα αβαντάρισμα από τα ΜΜΕ της διαπλοκής, ένα συμπέρασμα βγαίνει: Αυτό δεν είναι κόμμα, είναι η χαρά της νέας τάξης.
Θέλει πολύ αγώνα για να πέσουνε.
Το βέβαιο είναι ότι θα κάνουν τα πάντα για να μη πέσουνε".
Το ζητούμενο μέσα από όλα αυτά είναι: Εμείς τι σκοπεύουμε να κάνουμε για να πέσουνε οι "πρόθυμοι του ΔΝΤ"; Ή μήπως έχουμε χάσει την αίσθηση την υπερηφάνειας και δεν αντιλαμβανόμαστε πως για καθεστώτα τύπου ΠΑΣΟΚ εμείς είμαστε υπάνθρωποι και αναλώσιμοι προς ικανοποίηση των στόχων του καθεστώτος;
