Σχετικά με "Οπλιστείτε με... Αυτοάμυνα !"

Πολύ σωστά μιλά ο φίλος για την πρόληψη για επίθεση στο δρόμο. Επειδή, όμως, κι εγώ ακούω πολλά ψεύδη σχετικά με την αυτοάμυνα, και καθώς ασχολούμαι με το χώρο των πολεμικών τεχνών (που έχουν κάποια σχέση με την αυτοάμυνα), έψαξα λίγο και παραθέτω τι λέει η νομοθεσία για το θέμα της αυτοάμυνας. Δηλαδή τι μπορεί και δεν μπορεί να κάνει κάποιος αμυνόμενος εάν, τελικά, δεχτεί επίθεση. Φυσικά, το καλύτερο από όλα θα ήταν να ...τρέξει όσο πιο γρήγορα και μακρυά μπορεί για να βρει ασφάλεια χωρίς να χρειαστεί να αμυνθεί, αλλά για καλό και για κακό ας δούμε τι λέει ο νόμος για την περίπτωση που για χ λόγους κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό και πρέπει, τελικά, να αμυνθούμε.
ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ
Βιβλίο πρώτο

Άρθρο 22

Άμυνα

1. Δεν είναι άδικη η πράξη που τελείται σε περίπτωση άμυνας.
2. Άμυνα είναι η αναγκαία προσβολή του επιτιθέμενου στην οποία προβαίνει το άτομο, για να υπερασπισθεί τον εαυτό του ή άλλον από άδικη και παρούσα επίθεση που στρέφεται εναντίον τους.
3. Το αναγκαίο μέτρο της άμυνας κρίνεται από το βαθμό επικινδυνότητας της επίθεσης, από το είδος της βλάβης που απειλούσε, από τον τρόπο και την ένταση της επίθεσης και από τις λοιπές περιστάσεις.

Άρθρο 23

Υπέρβαση της άμυνας

Όποιος υπερβαίνει τα όρια της άμυνας τιμωρείται, αν η υπέρβαση έγινε με πρόθεση, με ποινή ελαττωμένη (άρθρο 83), και αν έγινε από αμέλεια, σύμφωνα με τις διατάξεις τις σχετικές με αυτήν. Μένει ατιμώρητος και δεν του καταλογίζεται η υπέρβαση, αν ενέργησε με αυτόν τον τρόπο εξ αιτίας του φόβου ή της ταραχής που του προκάλεσε η επίθεση.

Άρθρο 24

Υπαίτια κατάσταση άμυνας

Δεν απαλλάσσεται από την ποινή που ορίζει ο νόμος όποιος με πρόθεση προκάλεσε την επίθεση άλλου για να διαπράξει εναντίον του αξιόποινη πράξη με το πρόσχημα της άμυνας.

Άρθρο 25

Κατάσταση ανάγκης που αποκλείει το άδικο

1. Δεν είναι άδικη η πράξη που τελεί κάποιος, για να αποτρέψει παρόντα και αναπότρεπτο με άλλα μέσα κίνδυνο ο οποίος απειλεί το πρόσωπο ή την περιουσία του ίδιου ή κάποιου άλλου χωρίς δική του υπαιτιότητα, αν η βλάβη που προκλήθηκε στον άλλο είναι σημαντικά κατώτερη κατά το είδος και τη σπουδαιότητα από τη βλάβη που απειλήθηκε.

2. Η προηγούμενη διάταξη δεν εφαρμόζεται σε όποιον έχει καθήκον να εκτεθεί στον απειλούμενο κίνδυνο.

3. Η διάταξη του άρθρου 23 έχει ανάλογη εφαρμογή και στην περίπτωση αυτού του άρθρου.