Και στις δύο περιπτώσεις, υπήρχε ένας δαιμόνιος Τσουμπάις υπουργός οικονομικών, με υπερεξουσίες. Παπακωνσταντίνου στα Ελληνικά....
Την ώρα λοιπόν που οι “αχυράνθρωποι” ηγέτες απείχαν βυθισμένοι στα βίτσια τους, οι δαιμόνιοι Τσουμπάις ξεπουλούσαν την Εθνική περιουσία. Βάσει σχεδίου, από αυτούς που τους έφεραν στην εξουσία.
Ρωσία. Ολιγάρχες. Πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ηλεκτρικό, το νερό κλπ κλπ. Τα πάντα ξεπουλήθηκαν στους διεθνείς τραπεζίτες και το ΔΝΤ ζητούσε “και άλλες διαρθρωτικές αλλαγές”, δίνοντας παράλληλα τα εύσημα στον Τσουμπάις. Ο κόσμος πέθαινε στους δρόμους από το κρύο και την πείνα. Εξαθλίωση της κοινωνίας.
Ελλάδα. Βάσει σχεδίου όπως αποκαλύψαμε εδώ: Ξεσκεπάζουμε με στοιχεία, τα ψέματα για την πώληση της δημόσιας περιουσίας. Βλέπουμε την επανάληψη της ίδιας ιστορίας. Την μεθοδευμένη εκποίηση των δημόσιων αγαθών, από την ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ μέχρι και την ΑΟΖ με τα δικαιώματα της. Η κοινωνία οδεύει επίσης στην εξαθλίωση ενώ οι υπουργοί και οι βουλευτές ανέχονται έναν απίστευτο εξευτελισμό στα πρότυπα της οθωμανικής διακύβέρνησης. Την ίδια στιγμή οι ξένοι περιγελούν και με το δίκιο τους, αυτά που οι υπουργοί – μαριονέτες τα ακούν με υποκριτική σοβαρότητα: Στο “ψιλό” πήραν οι ξένοι αναλυτές τις δηλώσεις Παπανδρέου – “Κι εγώ λέω στη γυναίκα μου να κάνουμε οικονομίες” λέει η Unicredit!
Ένα άθλιο θέαμα λοιπόν, όπου ο δαιμόνιος, ωραιοπαθής βαψομαλλιάς τύπος με τα γυαλάκια υπογράφει μνημόνια ενώ ο πρωθυπουργός “χαραμίζει” δέκα λεπτά από την ζωή του για να διαβάσει ασυναρτησίες. Το απόλυτο μηδέν.
Στην Ρωσία ο Γιέλτσιν κατάφερε να ξεπουλήσει τα πάντα, να εξαθλιώσει τον λαό του, να συναινέσει στην διάλυση της Γιουγκοσλαβίας κλπ. Εκεί όμως βρέθηκε ένας Πούτιν για να επαναφέρει με αριστοτεχνικό τρόπο την Εθνική περιουσία και υπερηφάνεια στον λαό του, δια πυρός και σιδήρου.
ΕΑΝ το πράσινο συφερτό καταφέρει να ολοκληρώσει το έργο του τότε δύο δρόμοι υπάρχουν. Ο “ανώδυνος” όπως τον περιγράψαμε εδώ: Χρειαζόμαστε επειγόντως έναν Πούτιν.
Ή ο πλέον επώδυνος: Εάν δεν βρεθεί Πούτιν, νομοτελειακά θα υπάρξει Μάο.
Ολυμπία
