Το Μετέωρο «ΒΗΜΑ» του κυρ Σταύρου.

Τις δύο τελευταίες βδομάδες, με την προκλητική ετεροχρονισμένη επίθεση εναντίον του Κώστα Καραμανλή και την επιχείρηση αποκατάστασης των ξεθωριασμένων αγιογραφιών του Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου, το «ΒΗΜΑ» του πάλαι ποτέ ΔΟΛ –ούτε οργανισμός είναι ούτε Λαμπράκης υπάρχει- θυμίζει απανθίσματα λαϊκής σοφίας όπως «παλιός γάιδαρος, καινούργια περπατησιά δεν κάνει» και «από της μυλωνούς το πισινό ζητάς καλλιγραφία;»...Τίποτα απ’ αυτά δεν είναι περίεργο όταν τα ηνία της Μιχαλακοπούλου, που από τις μαζικές απολύσεις δημοσιογράφων κοντεύει να γίνει «Πλατεία Κλαυθμώνος» για τον τύπο, μεταφέρθηκαν δια χειρός κυρ Σταύρου από τον Π. Καψή στον Α. Καρακούση. Ο τελευταίος, θεράπευτα αντιδεξιός και αντικαραμανλικός, προσπαθεί σήμερα να ισορροπήσει ανάμεσα στην δυσκόλως συγκαλυπτόμενη απέχθειά του προς το Γιώργο Παπανδρέου και τη γνωστή προσωπολατρία του στον Κώστα Σημίτη. Τον θυμόμαστε στην απελπισμένη του προσπάθεια, όταν διαφέντευε την ηγερία του Φαλήρου τον Ιούνιο του 2003, να προφητεύει στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» την «ολική επαναφορά Σημίτη»!!! Όταν δηλαδή ο Σημίτης κατέρρεε ο κ. Καρακούσης αγωνιούσε κατά το «βάστα Ρόμελ»!!!

Κάπως έτσι πορεύεται και στο παραπαίον «ΒΗΜΑ» του κυρ Σταύρου. Τώρα που αποκαλύπτεται η μεγάλη απάτη των συμφερόντων, ντόπιων και ξένων, να ρίξουν την Κυβέρνηση Καραμανλή –και τα κατάφεραν οι ερίφηδες- με δήθεν σκάνδαλα που κονιορτοποιούνται μέρα με τη μέρα, τώρα που φαίνεται ο ρόλος του ξένου παράγοντα απέναντι στον τελευταίο πραγματικό Ηγέτη που τους αντιστάθηκε, τώρα που η οικονομική τραγωδία του τόπου και του λαού μας ξεγυμνώνει τη Σημιτική περίοδο του Χρηματιστηρίου, της Goldman Sacks, της ισοτιμίας του ευρώ, των σκανδάλων των Ολυμπιακών Αγώνων- δεν πάμε νωρίτερα στα Ίμια, τον Οτσαλάν, τις απ’ ευθείας αναθέσεις του Β΄ ΚΠΣ σε γνωστούς νταβατζήδες -αλλά και την Παπανδρεϊκή περίοδο της δρομολογημένης πορείας μας στο ΔΝΤ και την πτώχευση, η νέα διεύθυνση του «μετέωρου» Βήματος μάχεται «υπέρ βωμών και εστιών».

Τόση δημοσιογραφική μικρόνοια; Τόση πολιτικοδημοσιογραφική παρακμή; Δεν καταλαβαίνουν ότι εκτίθενται ανεπανόρθωτα; Δεν βλέπουν την κατρακύλα της κυκλοφορίας και τις στρατιές των απολυμένων δημοσιογράφων που τους υπηρέτησαν πιστά, για να πληρώνουν τώρα το τίμημα μιας στρατευμένης δημοσιογραφίας σε μια κατεύθυνση που το αναγνωστικό κοινό σιχάθηκε;

Με τον κ. Καρακούση στο τιμόνι το σκάφος της Μιχαλακοπούλου πλέει στα απόμενα του «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ». Οι Πόρτες της δημοσιογραφικής Πάρου φαίνονται στο βάθος. Κι αυτοί εκεί. Τι θα γίνει με τους επιβάτες και το πλήρωμα κανείς δεν ξέρει. Σίγουρα όμως ιδιοκτησία και διεύθυνση έχουν, εδώ και χρόνια, εξασφαλίσει τις σωσίβιες λέμβους. Κατά τ’ άλλα σε λίγο το κουφάρι του σκάφους θα αναπαύεται κάτω από τα ταραγμένα νερά της παραπληροφόρησης και της εικονικής πραγματικότητας.

Άξιος ο μισθός τους…

Άξιοι της τύχης τους…

Εμείς τι φταίμε όμως;