Ο GAP αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων και απογοήτευσε. Ο προδοτικός του ρόλος είναι πλέον δεδομένος. Προσπάθειες για ελαφρυντικά δεν υπάρχουν και η όποια "συγγνώμην" του, όποτε και εάν τελικά εκφραστεί θα είναι άνευ αντικρίσματος, η δε λαϊκή "συγχώρεση" μάλλον αδύνατη.
Εμείς από εδώ, από αυτόν τον έντιμο και χωρίς κομματικές εξαρτήσεις ελεύθερο και δημοκρατικό ιστοχώρο δεν θα πολεμήσουμε πολιτικά "πτώματα", όπως εξάλλου πράξαμε και με τον κουρασμένο Καραμανλή τον νεώτερο.
Πολεμάμε όρθιους, επώνυμα και με το θάρρος της άποψής μας.
Σκοπός μας είναι η κοινωνική ευημερία και συνοχή.
Η κοινωνία των πολιτών που πλήττεται.
Ο νέος πολίτης με το αβέβαιο μέλλον, συνήθως άνεργος, που εκτός των άλλων του χρεώθηκε και ένα δυσβάστακτο βάρος χρεών, από ανάξιους και επίορκους πολιτικούς, που πλούτισαν αδιαφορώντας για τους πολίτες που τους ανέδειξαν στα ύπατα αξιώματα της πολιτικής ζωής της χώρας μας.
Για τον μισθωτό και το συνταξιούχο, που είδε τη ζωή του να ευτελίζεται και να μην δύναται να ανταποκριθεί σε βιοτικά αγαθά που θεωρούνται απολύτως απαραίτητα για την επιβίωσή του.
Θα ήταν ίσως πλεονασμός να αναφερθούμε στη σημερινή κατάσταση, στην υγεία, στη παιδεία, στον πολιτισμό ή στις καθημερινές τραγικές απονενοημένες αποφάσεις πολλών συμπολιτών μας να εγκαταλείπουν απεγνωσμένοι τα εγκόσμια.
ΕΔΩ θα υπάρξουν, πρέπει να υπάρξουν, κάποτε ηθικοί αυτουργοί που θα πρέπει να πληρώσουν.
Γράφονται και λέγονται πολλά. Η καλοπληρωμένη προπαγάνδα των μεγάλων συμφερόντων καλά κρατεί. Τα ΜΜΕ στην υπηρεσία τους. Οι μεγάλες εταιρείες των διαφημιστών που πλήρωναν κάποια ανόητα παπαγαλάκια -τα ονόματα γνωστά- έχουν σωπάσει πολλά από αυτά (έκλεισε το μαγαζί τους) κάποια άλλα Μegάλα παραμένουν... αλλά τα βλέπω και αυτά παρδαλούς παπαγάλους με μπλοκάκι...
Η χώρα μας χρειάζεται αναγέννηση και κυρίως όραμα που να λέγεται το δίχως άλλο: επανελλήνιση.
Τι προσέφερε ο ελληνικός τρόπος στην ανθρωπότητα;
Τις επιστήμες, κυρίως τις ανώτερες τέχνες και τα γράμματα.
Τι υπάρχει σήμερα από όλα αυτά;
Μια κακομοιριά τριτοκοσμικής οικονομικής εξαθλίωσης, ένα πολιτικό αδιέξοδο, και ένα ανύπαρκτο έως ανθελληνικό πολιτισμικό αλαλούμ.
Τι πρέπει να γίνει;
Ο καθένας μας μπορεί να κάνει εύκολες διαπιστώσεις, αλλά χωρίς πιθανόν να δίνει λύσεις.
Η λύση είναι μία: Να αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός.
Εμείς θα είμαστε μαζί με το λαό και θα υποστηρίξουμε με αυτοθυσία την νομιμότητα του συντάγματος και τις επιταγές της ακροτελεύτιας διάταξής του.
Νάσος
ΥΣ:
O πρώην πρωθυπουργός και καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας
(Στον Ξενοφώντα Ζολώτα αποδίδεται η ανασυγκρότηση της χώρας μετά τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς αυτός κατάφερε με πρωτοποριακά νομισματικά μέτρα να στηρίξει ξανά την μεταπολεμική οικονομία. Τα βασικότερα από τα μέτρα αυτά είναι η υποτίμηση της δραχμής το 1953 και το «κόψιμο» τριών μηδενικών από τα χαρτονομίσματα το 1954.)
είχε εκφωνήσει ένα λόγο στην Ουάσιγκτον (2 Οκτωβρίου 1959), ο οποίος έμεινε μνημειώδης. Αιτία ως προς αυτό δεν ήταν μόνο το περιεχόμενό του αλλά και η γλώσσα του. Υποτίθεται ότι η γλώσσα του λόγου ήταν η αγγλική. Κατ' ουσίαν όμως, με την αφαίρεση λίγων συνδέσμων, άρθρων και προθέσεων η γλώσσα είναι η Ελληνική. Το ακροατήριό του αποτελούσαν οι σύνεδροι της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και δεν αντιμετώπισαν τότε κανένα πρόβλημα στην κατανόηση τού προφορικού κειμένου που ανέγνωσε ο Έλληνας καθηγητής. Εκείνο τον καιρό, κατείχε την θέση τού διευθυντή Τραπέζης Ελλάδος και διαχειριστή του ελληνικού Δημοσίου Χρέους. Ακολουθεί ο λόγος και η ελληνική "μετάφραση":
Kyrie, it is Zeus' anathema on our epoch (for the dynamism of our economies) and the heresy of our economic method and policies that we should agonize the Skylla of nomismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia. It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize nomismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies should be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between economic,strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been anti-economic. In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological, but this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists. Nomismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and nomismatic archons is basic. Parallel to this,we have to synchronize and harmonize more and more our economic and nomismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic. The history of our didimus organization on this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies. Therefore, i sympathize, although not without criticism one or two themes with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and nomismatic policies, although I have some logomachy with them.I apologize for having tyranized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue, i emphasize my eulogy to the philoxenous aytochtons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie stenographers.
[Κύριοι, είναι "Διός ανάθεμα" στην εποχή μας και αίρεση της οικονομικής μας μεθόδου και της οικονομικής μας πολιτικής το ότι θα φέρναμε σε αγωνία την Σκύλλα του νομισματικού πληθωρισμού και τη Χάρυβδη της οικονομικής μας αναιμίας. Δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μου να είμαι ειρωνικός ή σαρκαστικός αλλά η διάγνωσή μου θα ήταν ότι οι πολιτικοί είναι μάλλον κρυπτοπληθωριστές. Αν και με έμφαση στιγματίζουν τον νομισματικό πληθωρισμό, τον ενεργοποιούν μέσω της τακτικής τους και των πρακτικών τους. Η πολιτική μας θα έπρεπε να βασίζεται περισσότερο σε οικονομικά και λιγότερο σε πολιτικά κριτήρια. Γνώμων μας πρέπει να είναι ένα μέτρο μεταξύ οικονομικής, στρατηγικής και φιλανθρωπικής σκοπιάς. Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από μονοπώλια, ολιγοπώλια, μονοπωλιακό ανταγωνισμό και πολύμορφες ανελαστικότητες, οι πολιτικές μας πρέπει να είναι πιο ορθολογιστικές, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να μεταμορφώνεται σε πληθωροφοβία, η οποία είναι ενδημική στους ακαδημαϊκούς οικονομολόγους. Η νομισματική συμμετρία δεν θα έπρεπε να ανταγωνίζεται την οικονομική ακμή. Μια μεγαλύτερη εναρμόνιση μεταξύ των πρακτικών των οικονομικών και νομισματικών αρχόντων είναι βασική. Παράλληλα με αυτό, πρέπει να εκσυγχρονίσουμε και να εναρμονίσουμε όλο και περισσότερο τις οικονομικές και νομισματικές μας πρακτικές πανεθνικώς. Αυτές οι θεωρήσεις είναι πιο εφαρμόσιμες τώρα, που τα προγνωστικά του πολιτικού και οικονομικού βαρομέτρου είναι χάλκινα. Η ιστορία της δίδυμης οργάνωσης σε αυτήν την σφαίρα είναι διδακτική και οι γνωστικές τους εφαρμογές θα είναι πάντα ένα τονωτικό στις πολυώνυμες και ιδιόμορφες εθνικές οικονομίες. Η γένεση μιας προγραμματισμένης οργάνωσης θα ενισχύσει αυτές τις πολιτικές. Γι' αυτόν το λόγο αντιμετωπίζω με συμπάθεια, αλλά όχι χωρίς κριτική διάθεση, ένα ή δύο θέματα με τους αποστόλους της ιεραρχίας των οργάνων μας στον ζήλο τους να προγραμματίσουν ορθόδοξες οικονομικές και νομισματικές πολιτικές. Απολογούμαι που σας τυράννησα με την ελληνική μου φρασεολογία. Στον επίλογό μου δίνω έμφαση στην ευλογία μου, προς τους φιλόξενους αυτόχθονες αυτής της κοσμοπολίτικης μητρόπολης καθώς και το εγκώμιό μου προς εσάς, κύριοι στενογράφοι.]
